Een route tussen oude en moderne architectuur door de plaatsen van Carlo Scarpa.
Carlo Scarpa (1906-1978) was een van de meest invloedrijke architecten in het Italië van de 20e eeuw, die de traditionele architectuur van Venetië vakkundig interpreteerde vanuit een modern perspectief. Sinds zijn vroege carrière als artistiek ontwerper voor de glasmakers Cappellin en Venini in Murano begon Carlo Scarpa de enorme mogelijkheden van glas te verkennen. Door oude handwerkprocessen weer op te pakken en nieuwe glasblaastechnieken uit te proberen, ontwikkelde hij chromatische en geometrische oplossingen die de Italiaanse glasproductie voorgoed veranderden. Sindsdien is een innovatief gebruik van traditionele grondstoffen een onderscheidend kenmerk van zijn werken gebleven.
In de stedelijke context van Venetië, waar gebouwen en woningen weerspiegeld worden in de kanalen en de omringende lagune, worden water en licht een integraal onderdeel van de omgeving. Carlo Scarpa besloot natuurlijke elementen, zoals water en licht, te gebruiken als architectonische componenten, om zo ruimtes te openen voor perspectivische landschappen en oneindige lichtspellen.
De eerste bestemming van de tour is de Olivetti Showroom op het San Marcoplein. De showroom recreëert het thema water door een paar decoratie 'apparaten' te gebruiken. De showroom is ingericht met lokale materialen, zoals glas, marmer, steen en hout, die prachtig samengevoegd zijn om een stijlvolle ambiance te creëren voor het tentoonstellen van Olivetti typemachines. Carlo Scarpa's zoektocht naar harmonie tussen natuurlijke elementen en architectonische ruimte wordt het best geïllustreerd in de Querini Stampalia Foundation in Venetië, de volgende bestemming van de tour. Carlo Scarpa versterkte het gebouw en renoveerde zowel de entreehal van het museum als de tuin van het paleis. Hij kreeg weer controle over een open gedeelte van het gebouw, dat in onbruik was geraakt omdat het regelmatig onder water stond. Carlo Scarpa verhoogde het gebied van de begane grond en veranderde het in een wandelpad voor de bezoekers van het paleis. Het water dat de begane grond binnenstroomde, werd opgevangen door een borstwering en naar de achtertuin geleid. Dankzij deze oplossing krijgt water een esthetische waarde, terwijl het harmonieus samengaat met de andere architecturale elementen van het gebouw.