Deze tentoonstelling moet je zien om te begrijpen en er is hier niet genoeg ruimte om het in detail uit te leggen. In plaats daarvan vind je hieronder enkele hoogtepunten van de vele tentoonstellingen die je aandacht zullen trekken. De hoofdtentoonstelling is een epische, uitgebreide, heldere en sombere hervertelling die 20 zalen beslaat aan weerszijden van de lange gangas, die zelf displays bevat van het dagelijks leven tijdens de oorlog. Vanaf de eerste zaal met een halfrond scherm waarop de opkomst van totalitaire regimes in heel Europa wordt getoond, is alles leesbaar en nauwgezet onderzocht en gepresenteerd.

Het hele verhaal van de oorlog in Polen, in heel Europa en daarbuiten wordt verteld op geopolitiek, militair en persoonlijk niveau en de voorwerpen die erin staan variëren van Stalins pijp tot een Sherman tank, via sleutels van Joodse huizen en een Enigma machine. Op naar de tentoonstelling en je begint met meer te leren over de achtergrond van de oorlog. In het geval van Danzig is er ontegenzeggelijk een verband met het einde van de Eerste Wereldoorlog en het Verdrag van Versailles, waardoor de stad in een politiek ongewisse bleef en niet werd bestuurd door de nieuw gevormde staat Polen of door Duitsland, dat Polen in de 146 jaar daarvoor na de deling had bestuurd. Dit zet de toon voor een groot deel van de rest van de tentoonstelling. Het verhaal van de oorlog, verteld tegen de achtergrond van het verhaal van Polen en nog specifieker, het verhaal van Danzig. Je komt meer te weten over het vooroorlogse Polen en zijn precaire positie, ingeklemd tussen een agressief Duitsland in het westen en een bittere en wraakzuchtige Sovjet-Unie in het oosten. Je zult zien dat na jaren van verzoening met Hitler vanuit het westen, Polen het eerste land werd dat weigerde toe te geven aan de eisen van de Duitse dictator om Danzig bij het Duitse Rijk in te lijven, waardoor de vonk oversloeg die WO II deed ontbranden.

Het zijn de verwijzingen naar de echte mensen, niet alleen statistieken van degenen die stierven, en naar menselijke verhalen van overleving en heldenmoed die echt effect hebben. Je krijgt te zien dat de Tweede Wereldoorlog niet alleen over de veldslagen en de helden gaat. De Tweede Wereldoorlog gaat ook over dwangarbeid, marteling, moord en de vernietiging van mensen en geest. Het is toepasselijk dat dit museum in Polen is gebouwd, want geen enkel volk heeft zo geleden als degenen die op het grondgebied van Polen woonden. En als er één boodschap duidelijk naar voren komt uit deze tentoonstelling, dan is het wel de boodschap die in grote witte letters is afgebeeld op Westerplatte, waar de eerste schoten werden gelost - “No More War”.