De General Güemes Gallery, ook bekend als Pasaje Güemes, gelegen aan Florida 165, Buenos Aires, en ingewijd in 1915, is een laat gebouw in art nouveau stijl met een interne voetgangersdoorgang die de straten Florida en San Martin met elkaar verbindt.

Het was het eerste gebouw in Buenos Aires dat volledig van gewapend beton werd gebouwd en wordt ook beschouwd als de eerste wolkenkrabber van de stad. Sinds de opening herbergt het in de kelder een theater en een theesalon die door de hogere kringen worden bezocht, evenals de beroemde banketbakkerij op de 14e verdieping.

In het theater dat in de kelder werkte, trad Carlos Gardel op 27 februari 1917 op en kort daarna werd het het beroemde cabaret en dans “Abdullah Club”.

In de aangrenzende kamer die toen “Verona” heette, ontmoette de high society elkaar rond theetijd en op het balkon werd de middag opgeluisterd door een orkest van jongedames of een Vitrolera, en op een gegeven moment werden ook een paar stelletjes vrolijk en dansten een paar tango's in afwachting van hun komst naar buiten. maakte de nacht

Een groot deel van de geschiedenis van de tango werd sinds het begin van de eeuw gedragen in de kelder van de Güemes Galerie.

Die magische historische omgeving werd omgetoverd tot Palacio Tango, een kunst- en entertainmentcentrum dat in één ruimte twee theaters huisvest die gewijd zijn aan de twee belangrijkste iconen: Carlos Gardel en Astor Piazzolla.

De show kreeg de titel Tango Carlos Gardel als eerbetoon aan het onbetwiste icoon van de tango, het beslaat de hele geschiedenis van de tango in 60 magische minuten en herinnert de criollo lijster met zijn beste werken.

Een artistieke vertoning van het hoogste niveau en een productie op het hoogtepunt van het karakter waaraan het hommage brengt, recreëert zijn belangrijkste nummers, evenals die van de grootste componisten uit de gouden eeuw van de tango.

Exclusief gewijd aan de revolutionaire vernieuwer van het genre, beslaat de show die ter ere van hem is ontwikkeld een deel van zijn immense werk, vanaf het begin, door de tijd van zijn typische orkest en eindigend in de avant-garde beweging die hem tot een van de muzikale genieën van deze eeuw maakte.

Een sextet, vijf dansparen, twee zangers en alle Piazzolliaanse magie in één ruimte.